 |
| Voor de start op de eerste startrij |
Vandaag stond Het NK MTB in Apeldoorn op het programma. De hele weg naar Apeldoorn was het regenachtig. Toen we aankwamen was het gelukkig droog en tijdens het inrijden begon de zon zelfs te schijnen. Het zou de rest van de dag niet meer regenen, maar het dreigde wel een aantal keer. Tijdens het inrijden had ik het parkoers al goed verkend en goed uitgedacht hoe ik de wedstrijd wilde rijden. Op voorhand was het de verwachting dat het een tweestrijd zou worden tussen Emma en mij om de eerste plaats. De laatste weken was ik goed in vorm, ik
 |
| 50 meter na de start |
voelde me sterk en was zeer gefocust op vandaag. Na het inrijden was het wachten totdat categorie 1 en 2 klaar waren. Ik mocht starten op de eerste rij, maar mocht wel als laatste kiezen.
Ik koos de linkerkant omdat de 1e bocht naar links was. Dit betekende wel
dat ik mijn start goed moest doen anders is de kans groot om ingesloten te raken. Na het startschot was ik niet te vlot weg, ik ga de eerste bocht als 3e in achter Emma. Ik raak gelukkig niet opgesloten en kom op dezelfde plaats de lange doordraaier weer uit, Hierna kan ik op het volgende stuk opschuiven naar de 2e plaats voor Emma. Tot zover is de uitvoering van het plan perfect gelukt. In het laatste stuk van de startronde slaat echter het noodlot toe.
 |
Een rondje na de val pijn verbijtend en niet
meer helemaal schoon |
In een bocht na een klein heuveltje gaat Frits onderuit. Ik rij daar dicht achter en kan hem niet meer ontwijken en kom zwaar ten val. Voordat ik mijn fiets weer rechtop heb zijn er 7 rijders gepasseerd. Met schrammen op beide benen en rechterarm, en een zere linkerelleboog moet ik verder. Ik rij nu als 3e meisje en zie mijn titelkansen in rook
 |
| Op het podium 1 trede hoger dan vorig jaar |
opgaan. Ik kan nog wel 2 plaatsen goedmaken en kom als 2e meisje te rijden. Mijn wedstrijdritme krijg ik echter niet meer terug mede door de pijnlijke ledematen kan ik niet
goed op tempo blijven. Hierdoor wordt het gat met Emma steeds groter en rest niets anders dan de 2e plaats. Op het laatst komt Erwin nog langs. Ik kan hem nog een half rondje volgen en moest toen ook lossen. Gelukkig was dat al bijna bij de finish. Zo kom ik gedesillusioneerd over de finish. De teleurstelling was toch wel zeer groot, ik had vandaag namelijk heel anders voorgesteld. Alle felicitaties met het zilver kunnen me eigenlijk maar weinig opvrolijken.
Na de finish nog even langs de EHBO geweest om de alle open wondjes te laten ontsmetten.
Na een uurtje is de ergste teleurstelling wel voorbij en op het podium kan ik weer een beetje lachen, al blijf ik het wel zien als een gemiste kans om op de hoogste trede te staan. Dit moet dan volgend jaar maar gebeuren, brons(2011) en zilver(2012) heb ik al. Er rest dus maar 1 kleur meer ......
Hopelijk verdwijnt de pijn in mijn elleboog snel. Volgende week staat er weer een MTB wedstrijd in Zuidwolde op het programma.
Groetjes Larissa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten